ผู้หญิงส่วนใหญ่มักจะตั้งคำถามกับคนรักว่า ทำไมเธอถึงรักฉัน หรือ เธอรักฉันที่ตรงไหน
ผู้หญิงคนนี้ก็เหมือนกัน เธอเพียรถามคนรักของเธอว่า “ทำไมเธอถึงรักฉัน”คนรักของเธอบอกว่า “ตอบไม่ได้ ” เธอจึงถามว่า ทำไมตอบไม่ได้ คนรักของเพื่อนของเธอยังตอบได้เลยว่ารักเพื่อนของเธอเพราะเหตุผลอะไร ที่ตอบไม่ได้เพราะไม่รักเธอจริงใช่ไหม
คนรักของเธอจึงตอบไปว่า เขาหาเหตุผลไม่ได้ เธอเสียใจและต่อว่าเขาไปว่าไม่ได้รักเธอจริง ชายคนรักจึงตอบไปว่า ที่เขารักเธอ เพราะเธอมีหน้าตาที่สวยงาม ที่เขารักเธอ เพราะเธอมีเสียงที่ไพเราะ ที่เขารักเธอ เพราะเธอมีน้ำใจโอบอ้อมอารีต่อคนรอบข้าง และเขารักเธอ ที่ทุกๆ movement ของเธอ ฝ่ายหญิงก็สบายใจที่ทราบเหตุผลและยุติการคุยเรื่องนี้ไป
ต่อมา ฝ่ายหญิงเกิดอุบัติเหตุขึ้น บนโต๊ะหัวเตียงของเธอมีจดหมายฉบับหนึ่งวางไว้ เธอเปิดอ่านดู
ในจดหมายมีใจความว่า
“สุดที่รักของผม คุณเคยถามผมว่าผมรักคุณเพราะอะไร ผมตอบคุณว่า ที่ผมรักคุณเพราะคุณมีหน้าตาที่สวยงาม แต่ตอนนี้ไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว ผมคงรักคุณต่อไปไม่ได้
ที่ผมรักคุณ เพราะคุณมีเสียงที่ไพเราะ แต่ตอนนี้คุณไม่สามารถจะเอ่ยเอื้อนเสียงที่ไพเราะเช่นเดิมได้
ผมคงรักคุณต่อไปไม่ได้
ที่ผมรักคุณ เพราะคุณมีน้ำใจโอบอ้อมอารีต่อคนรอบข้าง แต่ตอนนี้คุณไม่สามารถจะแสดงน้ำใจต่อใครได้อีก ผมคงรักคุณต่อไปไม่ได้
และที่ผมรักคุณ เพราะทุกๆ movement ของคุณ ก็คงไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว เพราะคุณไม่สามารถเคลื่อนไหวไปไหนได้ และผมคงไม่รักคุณ นี่คือสิ่งที่ผมอยากให้คุณรับรู้มาตลอด
สิ่งที่คุณเพียรถามเกี่ยวกับเหตุผลในความรักของผม ถ้าเหตุผลทั้งหมดนั้น หมายถึงความรัก ตอนนี้ผมจึงไม่รักคุณแล้ว……..แต่ความรักไม่ต้องการเหตุผล เหตุผลทั้งหมดไม่ใช่ความรัก
ผมรักคุณที่ทั้งหมดของความเป็นคุณ รักที่หัวใจและความคิดของคุณ อย่าเพียรพยายามถามเหตุผลของความรักของผมอีกเลย เพราะผมรักคุณด้วยทั้งหมดของหัวใจของผม”
